Sunday, November 19, 2006 Kasiyahan.
Medyo wirdo ang araw na ito! Hindi ko alam kung bakit basta parang walang nangyari masama! Salamat sa kung sino mang naging rason kung bakit ang saya saya ko ngayon at nag desisyong tagalugin muna itong parte ng blog ko na ito.
Una sa lahat => si Erik Morales. Kung gumaling siya ngayon ay maraming Pilipinong magluluksa. Hindi madadagdagan ang kayamanan ni Pacquiao a.k.a Pacman pambayad sa inapagawang mansyon nia sa Gen San.
Ikalawa => Ang oras ng pag-onlayn ko dito sa kompyuter na ito. Nailagay ko ng husto ang mga litrato sa blog ko at Multiply ko.
Ikatlo => si Michael Angelo de Vera. Ang saya dahil walang nangyaring away sa ating dalawa ngayon. Sana ganito na lamang araw araw at walang nangyayaring hindi kanaisnais sa ating dalawa.
Ikaapat => ang mga masasayang alaala mula sa Field Trip namin noon ika-17 ng Nobyembre, 2006. Nung Biyernes iyon.
Ikalima => ang paglubog ng araw sa Mall of Asia. Habang iniisip ko ang mga oras na iyon ay gumagaan ang damdamin ko at gusto ko pang bumalik ng Manila Bay upag masilayan muli ang kagandahan dulot ng pagsapit ng gabi.
Ukol sa mga detalye na hindi ko nailahad sa post ko noon, maraming nangyaring hindi ko maipaliwanag. Masayang malungkot ang araw ko. Laking pasasalamat ko talaga kay Michael at nagpunta siya sa Mall of Asia. Sobrang saya at sobrang natuwa ako dahil doon.
Gumastos ka man ng malaki ay nagawa mo talagang samahan ako sa Field Trip. Sobrang saya ng buhay at hindi mo ako iniiwan. Sana hindi ka magbago.
Ayan, narinig ko na yata na dumating ang aking ina. Maaaring mag-log out na ako sapagkat gagamit na siya. Paalam!
ü
Una sa lahat => si Erik Morales. Kung gumaling siya ngayon ay maraming Pilipinong magluluksa. Hindi madadagdagan ang kayamanan ni Pacquiao a.k.a Pacman pambayad sa inapagawang mansyon nia sa Gen San.
Ikalawa => Ang oras ng pag-onlayn ko dito sa kompyuter na ito. Nailagay ko ng husto ang mga litrato sa blog ko at Multiply ko.
Ikatlo => si Michael Angelo de Vera. Ang saya dahil walang nangyaring away sa ating dalawa ngayon. Sana ganito na lamang araw araw at walang nangyayaring hindi kanaisnais sa ating dalawa.
Ikaapat => ang mga masasayang alaala mula sa Field Trip namin noon ika-17 ng Nobyembre, 2006. Nung Biyernes iyon.
Ikalima => ang paglubog ng araw sa Mall of Asia. Habang iniisip ko ang mga oras na iyon ay gumagaan ang damdamin ko at gusto ko pang bumalik ng Manila Bay upag masilayan muli ang kagandahan dulot ng pagsapit ng gabi.
Ukol sa mga detalye na hindi ko nailahad sa post ko noon, maraming nangyaring hindi ko maipaliwanag. Masayang malungkot ang araw ko. Laking pasasalamat ko talaga kay Michael at nagpunta siya sa Mall of Asia. Sobrang saya at sobrang natuwa ako dahil doon.
Gumastos ka man ng malaki ay nagawa mo talagang samahan ako sa Field Trip. Sobrang saya ng buhay at hindi mo ako iniiwan. Sana hindi ka magbago.
Ayan, narinig ko na yata na dumating ang aking ina. Maaaring mag-log out na ako sapagkat gagamit na siya. Paalam!
ü
the time was.. 11:16 PM
.. and there were 0 people who [gave] comments
.. and there were 0 people who [gave] comments
